Klein Constantia, Vin de Constance, Constantia, Western Cape, RPA

Królowie walczyli o posiadanie tego wina; Ludwik Filip wysłał emisariuszy z Francji, aby go sprowadzili; Napoleon wypił go na wyspie św. Heleny, aby znaleźć ukojenie w swoim samotnym wygnaniu; Zamówili to Fryderyk Wielki i Bismarck; a angielski premier - który z wielką przyjemnością pobierał próbki na Downing Street - upewniał się, że regularne przesyłki z Przylądka były dostarczane do Pałacu Buckingham dla króla.

Pod koniec XIX wieku straszliwa choroba „filoksera” dotarła na Przylądek, powodując zniszczenia w winnicach i bankructwo wśród rodzin winiarskich. Produkcja słynnego wina deserowego ustała, a Cloetes wyprowadzili się ze swojej posiadłości Klein Constantia. „Stary porządek zmienia się, ustępując miejsca nowemu”, a wraz z nim pojawiły się cudownie słodkie wina Constantia, które przyniosły zachwyt i przyjemność na całym świecie. Legenda jednak przetrwała - uwieczniona w poezji i prozie, a wciąż żywa w wielu starych butelkach, które zostały zapomniane w piwnicach wielkich kolekcjonerów wina w Europie.

W 1980 roku, podczas przebudowy posiadłości Klein Constantia, wszyscy zaangażowani byli zainspirowani wyzwaniem - nawet misją - przywrócenia słynnego słodkiego wina Constantia, ponieważ farma była kiedyś częścią pierwotnej posiadłości Simona van der Stela, kiedy holenderscy osadnicy pierwszy przybył do Republiki Południowej Afryki. Zbadano wczesne zapisy i dokonano starannej selekcji z winorośli, które najprawdopodobniej pochodziły z oryginalnego materiału używanego w Constantii 300 lat temu.

Teraz, ponad sto lat po jego zniknięciu, nadchodzi renesans - Vin de Constance - wykonany w stylu dawnej Constantii, z winnic, które niegdyś produkowały to legendarne wino.